Το Εικονοστάσιο της Αριστεράς...
Προς την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Κύριε διευθυντά
Ο συνεργάτης σας Στέφανος Κασιμάτης (Φαληρέας) αναφέρεται με ακρίβεια στη «βλακεία της ελληνικής Δεξιάς» περιγράφοντας τα αίτια της εξακολουθητικής αδυναμίας που δείχνει η ελληνική κοινωνία προς την Αριστερά. Κι έχει απόλυτο δίκιο όταν προβλέπει πως δεν υπάρχει σωτηρία για τον τόπο για όσο διάστημα η Αριστερά και οι ιδέες της αποτελούν λατρευτικό τοτέμ για τη χώρα και τον λαό. Δυστυχώς, καμία πολιτική παράταξη στον τόπο δεν τολμάει να αμφισβητήσει ευθαρσώς αυτή την ιερότητα του ντόπιου μαρξιστικού εικονοστασίου. Ουδέποτε η παραδοσιακή ελληνική Δεξιά τόλμησε να αμφισβητήσει ανοιχτά την αξιακή πρωτοκαθεδρία της αριστερής κοσμοθεωρίας. Συχνά ακούγεται ο ισχυρισμός πως στη «θεωρία η Αριστερά έχει δίκο, στην πράξη είναι που τα χαλάει». Η ουσία είναι όμως πως η Αριστερά δεν έχει δίκιο ούτε στη θεωρία. Διότι κι εκεί έχει παντού χρεοκοπήσει. Αν στην Ελλάδα δεν υπάρξει συνειδητή ιδεολογική αντιπαράθεση με τις αριστερές ιδεοληψίες, με πρόθεση να αναδειχθεί η παγκόσμια πλέον ανυποληψία τους, δεν πρόκειται ποτέ να προωθηθούν πολιτικές ρεαλιστικές που θα βγάλουν τη χώρα από τα αδιέξοδα. Είναι λυπηρό να γίνονται και σήμερα ακόμη προσπάθειες να τονωθεί «το αριστερό προφίλ του αρχηγού της αξιωμ. αντιπολίτευσης» για να διευρυνθεί δήθεν η εκλογική του απήχηση. Δεν γίνεται άραγε συνειδητό από τους σχετικούς συμβουλάτορες πως έτσι σμιλεύονται τα δεσμά της αυριανής του αιχμαλωσίας σε θέσεις αδύναμες να προσφέρουν λύσεις στα αδιέξοδα της χώρας; Το παράδειγμα του Φιγιόν στη Γαλλία που, στην πλέον κρατικιστική κοινωνία της Ευρώπης, τόλμησε να συντρίψει τα δεσμά της πολιτικής ορθότητας και να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας και της αποδεσμευμένης από τον κρατισμό ανοιχτής κοινωνίας –με συναρπαστική σχετική εκλογική απήχηση– δεν έχει αφυπνίσει ακόμη κανένα;
