ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Δεν είναι επι τέλους όλα μαύρα κι’ άραχνα. Σε κάθε κρίση υπάρχει και το έναυσμα μιάς καινούργιας αρχής. Φτάνει να προσεγγίσει κάποιος τα ζητήματα νηφάλια, με λογική και με αποφασιστικότητα. Το τελευταίο ίσως είναι και το περισσότερο κρίσιμο. Αν διακρίνουμε τα πράγματα ψύχραιμα θα συμπεράνουμε εύκολα πως η κρίση, αν την χειρισθούμε σωστά, θα μας απαλλάξει από μια εκ γενετής ασθένεια του ελληνικού κράτους. Την προσκόλληση δηλ. της πλειοψηφίας του πληθυσμού πάνω στο κράτος για καριέρα η για την αντιμετώπιση της όποιας δυσκολίας. Οι απολύσεις από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και η κατάργηση των λογής εργασιακών προνομίων των δημοσίων υπαλλήλων πιθανώς να στρέψει τελικά τον κόσμο σε παραγωγικότερες ενασχολήσεις στον ιδιωτικό τομέα.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Η χώρα έχει επείγουσα ανάγκη να αναγεννηθεί. Μέσα από τα αδιέξοδα στα οποί μας οδήγησαν και ο λαικισμός και ο υπερβολικός κοινωνισμός ο τόπος οφείλει να αναδιοργανωθεί να συγκεντρώσει όσα αποθέματα ψυχής του απομένουν και δυναμικά να αντικρύσει το μέλλον. Δυστυχώς οι απίστευτες ανοησίες που ακούγονται και δηλητηριάζουν την νοημοσύνη του κόσμου λειτουργούν σαν τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια ανάκαμψης για την κατάκτηση του αύριο. Μια κοινωνία βουτηγμένη στον κρατισμό της βόλεψης, στον ωχαδερφισμό της αδράνειας και στην παθητική προσμονή παροχών από την «πολιτεία» δεν είναι δυνατόν να αγωνισθεί και να βγεί νικήτρια στον δύσκολο αγώνα που έχουμε, ίσως και δίχως να το θέλουμε, αναλάβει.