Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

  ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ 

Αναρωτιέται κανείς γιατί οι κομμουνιστές κατηγορούν τους φιλελεύθερους για κοινωνική σκληρότητα όταν ζητούν μείωση δαπανών. Δεν ήταν η ίδια η Σοβιετική Ενωση που στα χρόνια του μαχητικού κομμουνισμού είχε πλημμυρίσει την χώρα με το σλόγκαν «όχι δαπάνες, σκληρότερη δουλειά». Οι καλοζωισμένοι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ που κλείνουν λιμάνια και υπουργεία τα γνωρίζουν αυτά;
     
                           

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Η «Ανανεωμένη» Νέα Δημοκρατία

Με το τελευταίο της Συνέδριο η Νέα Δημοκρατία επιχείρησε να πείσει πως άλλαξε. Και πως ανανεώθηκε σε θέσεις και σε πρόσωπα. Ανανέωση προφανώς σημαίνει πως εκκινώντας από μια σταθερή βάση ένας φορέας επιδιώκει να αναζητήσει καινούργιες πολιτικές θέσεις και νέες προσωπικότητες με κύρος και δυνατότητες. Από πού προκύπτει πως κάτι τέτοιο υλοποιήθηκε στην πρόσφατη κομματική σύναξη της ΝΔ;

 

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
Ο Υφυπουργός αμόδιος για την τάξη και την τήρηση των νόμων δήλωσε στην Βουλή πως η κυβέρνηση μπροστά στις παρανομίες των συνδικαλιστών, κυρίως του ΚΚΕ, δεν παρεμβαίνει επιδιώκοντας άλλες πολιτικές λύσεις. Το ερωτημα είναι γιατί δεν αναζητούνται πολιτικές λύσεις και για άλλες παράνομες πράξεις λ.χ. άρνηση επιστροφής ΦΠΑ η καταβολής φόρου; Υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών τελικά;
 

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

ΣΤΡΟΦΗ ΔΕΞΙΑ – ΠΟΙΑ ΔΕΞΙΑ;

Τελικά είναι κανείς σε θέση να εξηγήσει τι ακριβώς υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία; Θυμίζοντας τους ρεπουμπλικάνους του αμερικανικού Νότου υποτίθεται πως αποφάσισε να στραφεί προς τις ιδεολογικές της ρίζες. Και να αποκαταστήσει ένα κάποιο είδος πολιτικής καθαρότητας. Το ζήτημα της στρατηγικής είναι καθαρά ζήτημα της ηγεσίας της. Που αποφάσισε να εγκαταλείψει διαφοροποιήσεις και τις όποιες πολιτικές αποχρώσεις και να επικεντρωθεί σε ένα εξαγνισμένο πολιτικά οργανισμό. Εγκαταλείποντας την παγκόσμια σχεδόν αποδεκτή αρχή πως σε ένα σύστημα δυο ουσιαστικά κομμάτων εξουσίας το καθένα από αυτά συνιστά ένα είδος πολιτικού συνασπισμού. Η προσέγγιση όμως της ΝΔ στην εξουσία είναι κατά κύριο λόγο ζήτημα του κόμματος και των στελεχών του. Αυτοί επιλέγουν τις ηγεσίες και τις πλατφόρμες. Κι αυτούς μοναχά αφορούν οι συνέπειες.