Αυτό είναι ένα πρόσφατο άρθρο του που είχε υπό επεξεργασία και δε πρόλαβε να το ανεβάσει.


Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΏΝ:ΜΙΑ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ ΠΟΛΥ ΚΑΤΩΤΈΡΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΆΣΕΩΝ.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΝΔΡΕΑΚΟΥ

Επιτέλους μια σοβαρή εφημερίδα ασχολήθηκε με την Ακαδημία Αθηνών που δυστυχώς μέχρι σήμερα κρατούσαν στο απυρόβλητο. Μάλιστα ο Γεν. Γρ αυτής, πρόσφατα δήλωσε σε ομιλία του στην ολομέλεια; Η ακαδημία πρέπει να παύση τη λειτουργία της γιατί δεν εκπληρώνει τον σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε;. Είναι γνωστόν στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι η Ακαδημία  σήμερα αποτελείται από συντεχνίες που κάθε μία προσπαθεί να εκλέξει τον δικό της υποψήφιο και δεν επιτρέπει να γίνουν μέλη της πλείστοι κατά καιρούς διακεκριμένοι   επιστήμονες επιλέγοντας μετριότητες με ελάχιστες εξαιρέσεις. Οι πνευματικοί άνθρωποι; της χώρας στην πλειονότητα έχουν πάθει αφωνία τα χρόνια της μεγάλης κρίσης, αλλά και αναλγησία έναντι των πενομένων Ελλήνων. Αυτοί οι πνευματικοί ταγοί με σύνταξη Καθηγητού συν επίδομα θέσης 1500 ευρώ και ηλικίες πάνω από 80 ετών έφτασαν στο κατάντημα να πιάσουν το Στουρνάρα και τους εξαίρεσε από την μείωση του επιδόματος τους, όταν τα επιδόματα ακόμη και των 100 ευρώ υπέστησαν μείωση. Συγχαρητήρια στο συγγραφέα και ιστορικό Σαράντο Καργάκο που δηλώνει σε όποιους τον ρωτούν γιατί δεν γίνεστε Ακαδημα'ι'κός; Σας παρακαλώ μη με προσβάλλετε!

ΠΡΟΣ τους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου 

Καλημέρα σας.

Είμαι ο πρωτότοκος γιος του Θεοδώρου Ανδρεάκου. Θέλω να σας ενημερώσω ότι ο μπαμπάς μου έφυγε από αυτή τη ζωή το πρωί της Τρίτης 7/3/2017 μετά από τροχαίο δυστύχημα που είχε το προηγούμενο βράδυ όπου παρασύρθηκε πεζός από μηχανή μεγάλου κυβισμού στο ύψος της πεζοδιάβασης στο Καλλιμάρμαρο.

Αγέρωχος, επιβλητικός, μεγαλοπρεπής, πάντοτε μπροστινός (μπροστάρης) όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στο μοιρολόι που έγραψε γι’αυτόν ο καλός του φίλος Σαράντος Καργάκος. Εύελπις και πατριώτης, σε όλη του τη ζωή, στη σκέψη του είχε πάντα την ΕΛΛΑΔΑ. Καλόκαρδος, ενωτικός, πιστός, ασυναγώνιστο φίλος, παράξενα γοητευτικός, όπως έλεγε η όμορφη σύζυγός μου Άσπα, θεογκόμενος όπως τον περιέγραφαν οι γυναίκες ακόμα και στα 80 του χρόνια. Γεννημένος επαναστάτης, ελεύθερος, ηγέτης, πρωτοπόρος. Ανθρωπιστής, οραματιστής και ιδεολόγος. Περπατούσε και ήταν σα να πετάει πάνω απ’ το έδαφος. Περνούσε και φωτιζόταν η νύχτα, μιλούσε και όλοι σταματούσαν ν’ ακούσουν. Άνοιγε τα χέρια του και αγκάλιαζε μέσα όλο τον κόσμο. Πόσο φτωχές οι λέξεις για να περιγράψουν το μεγαλείο του πατέρα μου. Έτσι ήταν ο Θεόδωρος Ανδρεάκος και έτσι θα τον θυμόμαστε ώσπου να ξανασυναντηθούμε.

Δημήτρης Ανδρεάκος