Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010


Οι ελπιδες ειναι ελαχιστες για να αποφυγει η χωρα την καταστροφη. Δεν είναι μοναχα η καταλυτικη κυριαρχια των αριθμων. Που δειχνουν με τον πιο αδιαψευστο τροπο πως δυσκολα θα αποφυγουμε τα χειροτερα. Είναι και το γεγονος πως το πολιτικο –πολιτιστικο κλιμα που κυριαρχει στη χωρα εναντιωνεται σε κάθε ειλικρινη προσπαθεια ανακαμψης. Ο ελληνικος λαος εχει μαθει στην από τα πανω προστασια, στον ευκολο πλουτισμο, στην λιγοτερο κοπιωδη προσπαθεια και στην υποτιθεμενη διαφανεια σε ενα περιβαλλον όμως απολυτης σχεδον για τους παντες παρανομιας. Η απειθαρχια, η ελλειψη δυνατοτητας συλλογικης δουλειας και η αμφισβητηση καθε ανωθεν αυθεντιας συνθετει ενα κοινωνικο περιβαλλον απεριγραπτης ανωμαλιας, αναρχιας κι αδυναμιας καταρτισης σχεδιων μακροχρονιου προγραμματισμου. Οι παντες πιστευουν απολυτα πως γωριζουν σχεδον τα παντα. Δεν δεχονται κανενα σαν καλυτερο τους. Κι αμφισβητουν κάθε εντολη, αποφαση η απλη παροτρυνση. Συχνα υποπτευομενοι πως τετοιες τοποθετησεις, εφ’ οσον δεν τους συμφερουν προσωπικα, υποκρυπτουν αλλες σκοπιμοτητες και ευρυτερες συνομωσιες...