Έχουν περάσει 160 χρόνια από τότε που ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάνης έγραφε <<Δυστυχήματα εναντίον της πατρίδας και θρησκείας προξενήθηκαν από την ανοησία μας και ιδιοτέλειά μας και από θρησκευτικούς και πολιτικούς και από μας τους στρατιωτικούς….>>, <<Τους κατάτρεξαν οι Ευρωπαίοι τους δυστυχείς Έλληνας. Εις τις πρώτες χρονιές εφοδίαζαν τα κάστρα των Τούρκων, τους κατάτρεχαν και τους κατατρέχουν ολοένα για να μην υπάρξουν>>,<< Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί και σοφοί και αμαθείς και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι…Είμαστε εις το ’’εμείς’’ και όχι εις το ‘’εγώ’’>>. Ο  μεγάλος αυτός πατριώτης Έλληνας, μία από της εμβληματικές μορφές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, κατέγραψε με το <<απελέκητο>>, όπως ο ίδιος το χαρακτήριζε , γράψιμο του διαπιστώσεις όπως οι πιο πάνω. Διαπιστώσεις που περικλείουν αλήθειες μιας ζωής γεμάτης αγώνες για την προκοπή της Ελλάδας. Διαπιστώσεις που δεν ξεθωριάζουν στο διάβα του χρόνου, γιατί δυστυχώς , ιδίως στη χώρα μας, τα λάθη μας επαναλαμβάνονται και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και στα σημερινά προβλήματά της, όπου  το <<φιίλοτιμο δεν φτάνει για να πάει κανείς μπροστά>>. Γιατί  ακόμη δεν έχουμε καταλάβει το <<εμείς >> και όχι το <<εγώ>>, που προφανώς αυτό το <<εγώ>> εκμεταλλεύονται και  σήμερα οι <<Ευρωπαίοι>> που κατάτρεχαν και κατατρέχουν τους Έλληνες για να μην υπάρξουν, όπως επισημάνει ο ήρωας Μακρυγιάννης. Ο δανεισμός της χώρας, που έχει φτάσει σήμερα να αποτελεί το ζητούμενο, βασάνισε το ελληνικό έθνος από τη γέννησή του. Όπως αναφέρεται σε σημείωμα του ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού αρχικά οι ανάγκες της Επανάστασης καλύπτονταν σε επαρχιακό επίπεδο. Τα χρηματικά ποσά που είχαν συγκεντρωθεί από τη Φιλική Εταιρεία, της σταδιακές εισφορές των φιλελλήνων, τις ελληνικές παροικίες κ.λ.π, ήταν βεβαίως σημαντικά, δεν μπορούσαν όμως να καλύψουν παρά μικρό μέρος των χρημάτων που χρειαζόντουσαν για τη συνέχιση της επανάστασης. Έτσι από το 1824 και μετά ,συνήφθησαν δύο εξωτερικά δάνεια από  χρηματοπιστωτικούς οίκους της Αγγλίας. Προσέξτε τώρα τους ληστρικούς όρους αποπληρωμής και, αν υπάρχουν ομοιότητες με τη σημερινή κατάσταση, θεωρήστε τες απλή σύμπτωση. Σύμφωνα με το έργο <<Ιστορία του Ελληνικού Κράτους 1830- 1920>> του καθηγητή Γ. Δερτιλή, τα δύο επαναστατικά δάνεια της περιόδου 1824-25 ήταν πραγματική ληστεία. Η χώρα χρεώθηκε με 2,8 εκατ. Λίρες και εισέπραξε μόνο 540.000 λίρες. Δηλαδή η επαναστατική κυβέρνηση ανέλαβε ένα χρέος ονομαστικού κεφαλαίου 2.800.000 λιρών για να εισπράξει, υποτίθεται, πραγματικό κεφάλαιο 1.572.000 λιρών. Όμως το πραγματικό ποσό που έφτασε στην Ελλάδα ήταν μόνο 540.000 λίρες. Η διαφορά των 1.032.000 λιρών δαπανήθηκε ή σπαταλήθηκε από τα κοράκια τους διαπραγματευτές του δανείου και τους διαχειριστές. Δηλαδή από τους έλληνες διαπραγματευτές και τους βρετανούς τραπεζίτες. Ως χαρακτηριστικό της κατασπατάλησης  του δανείου αναφέρεται ότι ότι ο λόρδος Κόχραν, που είχε ορισθεί αρχιναυαρχος του Ελληνικού στόλου, πήρε 57.000 λίρες, που αντιστοιχούσε σε εισόδημα 50 ετών για μια αστική οικογένεια της εποχής Ακόμα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ερευνητή κ. Α. Παπαδημητρίου, 212.000 λίρες διατέθηκαν για αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου και αγορά όπλων και πυροβόλων, που λίγα έφτασαν στην Ελλάδα. Άλλες 160.000 λίρες για αγορά έξι ατμοκίνητων πλοίων που μόνο τρία έφτασαν στην Ελλάδα και άλλες 155.000 λίρες για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών στη Νέα Υόρκη, από τις οποίες η μία [<<Ελλάς>>] ήλθε στην Ελλάδα, ενώ η άλλη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. Σήμερα η Ελλάδα υποχρεώθηκε –και το δέχτηκε- να πάρει το υποβρύχιο <<φέρετρο>> που γέρνει εκβιαζόμενη από την κ.Μέρκελ.Έχει ήδη προκαταβάλει 1 δις, ευρώ στη γερμανική εταιρεία του ναυπηγείου Σκαραμαγκά για 4 υποβρύχια και δεν έχει παραλάβει ούτε ένα. Τέλος εκβιάστηκε από τη γερμανική εταιρεία που απειλούσε να πουλήσει το ναυπηγείο, για να μη χαθούν,1200 θέσεις εργασίας, να έλθει σε συμφωνία με την εταιρεία Άμπου Ντάμπι  Μαρ στην οποία αναθέτει άλλα δύο υποβρύχια κόστους  έκαστο 450 εκατ. Ευρώ και έχει ο Θεός, με την κ.Μέρκελ και το 4^ο  Ράιχ να παίζει το παιχνίδι του και την Αγγλία να μας κατηγορεί, όταν οι κερδοσκόποι που μας εκβιάζουν και μας μαδάνε είναι οι Αγγλικές και γερμανικές τράπεζες. Και για να έχουμε σήμερα μια σύγκριση για τα δύο πρώτα δάνεια του ελληνικού κράτους των 2.800.000 λιρών μετά την επανάσταση και να ξέρουμε γατί μιλάμε, ουσιαστικά το επιτόκιο στην πραγματική τιμή των ομολογιών έφτανε το 10%, δηλαδή σε <<σπρεντ>> κατά αναλογία ήταν κοντά στις 600 μονάδες. Αυτές ήταν πάντα οι προστάτιδες δυνάμεις σύμμαχοι μας, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται και με μας τους έλληνες να μη βάζουμε μυαλό. Άραγε θα βρεθεί κάποτε ένας Μακρυγιάννης να βάλει τάξη, όπως τον προσκαλεί ο ποιητής. <<Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη πάρε μαύρο γιαταγάνι κι έλα στη ζωή μας πίσω, το στραβό να κάνεις ίσο>>.       .