Οι ελπιδες ειναι ελαχιστες για να αποφυγει η χωρα την καταστροφη. Δεν είναι μοναχα η καταλυτικη κυριαρχια των αριθμων. Που δειχνουν με τον πιο αδιαψευστο τροπο πως δυσκολα θα αποφυγουμε τα χειροτερα. Είναι και το γεγονος πως το πολιτικο –πολιτιστικο κλιμα που κυριαρχει στη χωρα εναντιωνεται σε κάθε ειλικρινη προσπαθεια ανακαμψης. Ο ελληνικος λαος εχει μαθει στην από τα πανω προστασια, στον ευκολο πλουτισμο, στην λιγοτερο κοπιωδη προσπαθεια και στην υποτιθεμενη διαφανεια σε ενα περιβαλλον όμως απολυτης σχεδον για τους παντες παρανομιας. Η απειθαρχια, η ελλειψη δυνατοτητας συλλογικης δουλειας και η αμφισβητηση καθε ανωθεν αυθεντιας συνθετει ενα κοινωνικο περιβαλλον απεριγραπτης ανωμαλιας, αναρχιας κι αδυναμιας καταρτισης σχεδιων μακροχρονιου προγραμματισμου. Οι παντες πιστευουν απολυτα πως γωριζουν σχεδον τα παντα. Δεν δεχονται κανενα σαν καλυτερο τους. Κι αμφισβητουν κάθε εντολη, αποφαση η απλη παροτρυνση. Συχνα υποπτευομενοι πως τετοιες τοποθετησεις, εφ’ οσον δεν τους συμφερουν προσωπικα, υποκρυπτουν αλλες σκοπιμοτητες και ευρυτερες συνομωσιες...
Το παρών ιστολόγιο αποτελεί την δημιουργία μίας ψηφιακής "αγοράς" ανταλλαγής και κατάθεσης απόψεων για όσους συμμερίζονται τους προβληματισμούς και τα οράματα και επιθυμούν το καλύτερο για την Ελλάδα και τον Πειραιά μας. Σας καλώ όλους ως σύγχρονους κωπηλάτες της ψηφιακής αυτής τριήρης να συντονίσουμε στο πέλαγος του εν λόγω ιστολογίου τις απόψεις μας και τις προτάσεις μας ώστε να «εμβολίσουμε» την στασιμότητα και την αλλοίωση του τόπου μας. Με εκτίμηση Θεόδωρος Δ. Ανδρεάκος Ομότιμος Καθηγητής
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Οι ελπιδες ειναι ελαχιστες για να αποφυγει η χωρα την καταστροφη. Δεν είναι μοναχα η καταλυτικη κυριαρχια των αριθμων. Που δειχνουν με τον πιο αδιαψευστο τροπο πως δυσκολα θα αποφυγουμε τα χειροτερα. Είναι και το γεγονος πως το πολιτικο –πολιτιστικο κλιμα που κυριαρχει στη χωρα εναντιωνεται σε κάθε ειλικρινη προσπαθεια ανακαμψης. Ο ελληνικος λαος εχει μαθει στην από τα πανω προστασια, στον ευκολο πλουτισμο, στην λιγοτερο κοπιωδη προσπαθεια και στην υποτιθεμενη διαφανεια σε ενα περιβαλλον όμως απολυτης σχεδον για τους παντες παρανομιας. Η απειθαρχια, η ελλειψη δυνατοτητας συλλογικης δουλειας και η αμφισβητηση καθε ανωθεν αυθεντιας συνθετει ενα κοινωνικο περιβαλλον απεριγραπτης ανωμαλιας, αναρχιας κι αδυναμιας καταρτισης σχεδιων μακροχρονιου προγραμματισμου. Οι παντες πιστευουν απολυτα πως γωριζουν σχεδον τα παντα. Δεν δεχονται κανενα σαν καλυτερο τους. Κι αμφισβητουν κάθε εντολη, αποφαση η απλη παροτρυνση. Συχνα υποπτευομενοι πως τετοιες τοποθετησεις, εφ’ οσον δεν τους συμφερουν προσωπικα, υποκρυπτουν αλλες σκοπιμοτητες και ευρυτερες συνομωσιες...